Suhodol Köyü

Suhodol Köyü

Köy durağanlığın, zamanın acımasız akışına direnmenin simgesi ise Suhodol Köyü bu değişmezlik içinde değişimi izleyebilen ender yapıtlardandır. İvan Bunin’in 1912 yılında yayımladığı Suhodol Köyü Rus edebiyat geleneği içinde köylülüğün ve kırsal yaşamın idealleştirilmesine Çehov’la birlikte meydan okuyan yeni bir anlayışı temsil eder. Yazar, Hruşçov ailesi ve hizmetlileri aracılığıyla savaşlar ve kuşaklar içinde köy denen mikrokozmosun nasıl içten içe değiştiğini, sosyal hiyerarşilerin nasıl esnediğini, sıradan köylünün buradaki eşitsizlikleri duygusal dünyasına nasıl tercüme ettiğini ustalıkla anlatır. Suhodol Köyü’nün özgünlüğü, yitip gitmekte olana hüzünle veda ederken, bunun kaçınılmazlığını soğukkanlılıkla saptayabilmesindedir.

İVAN BUNİN (1870-1953): Rus edebiyatının önde gelen şair ve romancılarından İvan Bunin, aynı zamanda 1933 yılında Nobel Ödülü alan ilk Rus yazar olarak evrensel bir saygınlık kazandı. Yoksullaşmış bir aristokrat ailenin çocuğu olarak dünyaya gelen Bunin, Rusya’yı kırsal yaşamından entelektüel dünyanın derinliklerine kadar geniş bir sosyal yelpazede gözlemleyebildi. Ekim Devrimi ardından önce İstanbul’a, sonra Fransa’ya göçtü ve bu ülkede yaşama veda etti. İlk zamanlarında Tolstoy’dan etkilense de asıl olarak Çehov’un edebi mirasçısı olan Bunin üslupçuluğuyla önce çıktı. Şiir, novella ve kısa öykü ile biyografik yapıtlarında çocukluk, ölüm, tutku, anı gibi temaları incelikli doğa betimleriyle ve şaşırtıcı psikolojik sorgulamalarla bir arada işledi. Başlıca yapıtları arasında Antonovskiye Yabloki (1900; Antonov Elmaları), Derevnya (1910; Köy), Suhodol (1912; Suhodol Köyü), Grammatika Lyubvi (1929; Aşkın Grameri), Tyomnıye Alley (1944; Karanlık Yollar) sayılabilir.